Πουκέτ -
Σε μια ορόσημο κίνηση για την εργασιακή μεταρρύθμιση, το Υπουργικό Συμβούλιο της Ταϊλάνδης ενέκρινε πρόταση για την αύξηση του κατώτατου ημερήσιου μισθού στα 400 μπατ, με ισχύ από την 1η Ιουλίου 2025. Αυτή η πρωτοβουλία, που υποβλήθηκε από το Υπουργείο Εργασίας, σηματοδοτεί την 14η τροποποίηση της εθνικής μισθολογικής δομής και πρόκειται να αναδιαμορφώσει την αποζημίωση των εργαζομένων σε επιλεγμένες επαρχίες και βιομηχανίες.
Ο κατώτατος μισθός των 400 μπατ θα ισχύει για τρία βασικά τμήματα:
- Όλοι οι επιχειρηματικοί τομείς στην Μπανγκόκ
- Ξενοδοχεία που ταξινομούνται ως Τύπου 2 ή υψηλότερου σε εθνικό επίπεδο
- Εξαιρούνται τα ξενοδοχεία τύπου 1, με λιγότερα από 50 δωμάτια και περιορισμένες υπηρεσίες.
- Χώροι ψυχαγωγίας και παροχής υπηρεσιών που λειτουργούν βάσει νόμιμων κανονισμών παροχής υπηρεσιών
- Περιλαμβάνει παμπ, μπαρ, αίθουσες καραόκε, αίθουσες μασάζ και νυχτερινά κέντρα που σερβίρουν φαγητό, αλκοόλ ή ποτά
Έξι περιοχές θα υιοθετήσουν τον μισθό των 400 μπατ σε ολόκληρη την επαρχία ή σε ολόκληρη την περιφέρεια, ανεξαρτήτως του τύπου της επιχείρησης:
- Μπανγκόκ
- Πουκέτ
- Chachoengsao
- Chonburi
- Ραγιόνγκ
- Koh Samui (επαρχία Σουράτ Τάνι)
Στο Πουκέτ, το οποίο ευδοκιμεί στον τουρισμό, οι τοπικές επιχειρήσεις δεν πτοούνται από την προσαρμογή. Ο κ. Satchapol Thongsom, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εμπορικού Επιμελητηρίου του Πουκέτ, δήλωσε στην Phuket Express ότι οι περισσότεροι εργοδότες στην επαρχία προσφέρουν ήδη μισθούς άνω των 400 μπατ - ειδικά στους τομείς των ξενοδοχείων και των υπηρεσιών που απασχολούν τόσο Ταϊλανδούς υπηκόους όσο και μετανάστες.
Για αυτούς, η πολιτική χρησιμεύει περισσότερο ως επίσημη αναγνώριση παρά ως πρόκληση. Εστιάζει σε συγκεκριμένους τομείς - ξενοδοχεία Τύπου 2 και νομικά καθορισμένους χώρους παροχής υπηρεσιών - αντί για γενική κάλυψη για όλους τους κλάδους. Αυτή η στοχευμένη προσέγγιση ελαχιστοποιεί τις διαταραχές, διασφαλίζοντας παράλληλα δίκαια εργασιακά πρότυπα.
Παρόλο που η πολιτική μπορεί να μην επιβαρύνει την οικονομία του Πουκέτ, ο αντίκτυπός της στη δυναμική της εργασίας θα μπορούσε να είναι σημαντικός. Η μισθολογική ανισότητα μεταξύ των περιοχών θα μπορούσε να τροφοδοτήσει μια εισροή εργαζομένων από επαρχίες με χαμηλότερους μισθούς που αναζητούν καλύτερες ευκαιρίες σε ζώνες με υψηλούς μισθούς όπως το Πουκέτ, η Μπανγκόκ και το Κο Σαμούι.
Οι εργοδότες και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να παρακολουθούν αυτές τις αλλαγές για να διασφαλίσουν τη σταθερότητα του εργατικού δυναμικού και να διατηρήσουν την ποιότητα των υπηρεσιών καθώς η Ταϊλάνδη συνεχίζει την ανάκαμψη του τουρισμού μετά την πανδημία.
